Verspilling kost bedrijven klauwen vol geld

Als we praten over duurzaamheid, gaat het vaak over de CO₂-footprint van bedrijven. Een onderbelicht aspect van duurzaamheid is verspilling. Maar liefst 8 procent van alle voorraden wordt weggegooid. Tijdens Webinar Wednesday legt Steve Downes van Slimstock uit hoe bedrijven hun winstmarge kunnen opkrikken door meer aandacht te schenken aan verspilling. 

Door Marcel te Lindert

De meest verspillende sector is de schoonheidsindustrie, waar maar liefst 10,2 procent van alle producten ongebruikt wordt afgevoerd; 6,2 procent als gevolg van overproductie en 4,0 procent door bederf of productschade. ‘Dit is een sector met veel promoties en daardoor ook veel overproductie. Met name de merken in het hogere segment willen niet dat hun overtollige producten elders voor een habbekrats te koop zijn. Dus gooien ze die maar weg’, vertelt Steve Downes, manager sales & partnerships bij Slimstock.

Downes vraagt meer aandacht voor deze vorm van verspilling. Uit onderzoek blijkt dat dit momenteel geen groot gespreksonderwerp is aan de bestuurstafel van grote bedrijven. ‘Een onderwerp dat wel ter sprake komt, is duurzaamheid. Veel bedrijven hebben een chief sustainability officer die de CO₂-uitstoot probeert te reduceren of compenseren, maar verspilling is een onderwerp dat vaak wordt vergeten. Terwijl de impact op duurzaamheid groot is’, weet Downes.

3,6 procent van de winst

Naast de schoonheidsindustrie is ook de levensmiddelenindustrie een grote verspiller. Maar liefst 10,0 procent van de levensmiddelen bereikt nooit het bord van de consument. In deze sector is bederf en productschade met 7,1 procent de grootste boosdoener. ‘Daar werken wij allemaal aan mee. In de supermarkt kiezen consumenten bij voorkeur de meest verse, langst houdbare producten’, aldus Downes. ‘Al die verspillingen kosten het bedrijfsleven 3,6 procent van hun winst.’

Verspilling zou om meerdere redenen een bron van zorg moeten zijn. ‘Verspilling van voorraden betekent allereerst een gemiste kans. Wat had je kunnen doen met die 8 procent die we weggooien? Hoeveel meer had je kunnen verkopen? Hoe veel sneller had je kunnen groeien?’, vraagt Downes zich af. ‘Daarnaast hebben al die verspillingen een grote impact op het bedrijfsresultaat. Veel werkkapitaal zit opgesloten in dode voorraad. Misschien ontdek je dat vroeg genoeg en kun je die producten nog met korting verkopen. Maar dan nog steeds gaat verspilling ten koste van het bedrijfsresultaat.’

Dubbel verlies

Elke euro voorraad die wordt verspild, levert in feite dubbel verlies op. Allereerst kun je die euro niet meer investeren in andere zaken. ‘Afgezien daarvan vraagt verspilling tijd en aandacht. En ook het daadwerkelijk afvoeren van die producten kost tegenwoordig geld. We hebben de neiging om te onderschatten wat de werkelijke kosten van verspilling zijn. En het ergste van allemaal: die kosten zijn onnodig, als we maar focussen op verspilling’, aldus Downes.

Hij kent bedrijven die de focus daadwerkelijk op verspilling hebben gericht. Horecagroothandel Bidfood zag de verspillingskosten in het Verenigd Koninkrijk teruglopen van ruim 5000 tot 2500 pond per week. Reden is de implementatie van de software van Slimstock. ‘Dat levert op jaarbasis een besparing op van 120.000 pond’, verklaart Downes. ‘Groothandel TSAS zag de verspilling met 40 tot 50 procent teruglopen. Zij verkopen verse producten met een beperkte houdbaarheid, dus accurate voorraden zijn voor hen essentieel.’

In het duister tasten

Wat kunnen bedrijven doen tegen verspillingen? Downes noemt vier stappen. De eerste is het creëren van visibility. ‘Hoe kun je vandaag de dag een bedrijf runnen zonder voldoende visibility? Zonder de juiste inzichten kun je niet de juiste voorraadbeslissingen nemen en creëer je dus verspilling. Zoek daarom een tool die visibility creëert. Dat levert een forecast op die een stuk accurater is’, stelt Downes.

Daarnaast pleit hij voor betere samenwerking. ‘Intern, maar ook extern. Als we onze leveranciers betere forecasts sturen, creëren zij minder verspilling. En als wij beter samenwerken met klanten, sturen zij ons weer betere forecasts. Misschien zijn die forecasts niet altijd even accuraat. Maar als je helemaal geen informatie met elkaar deelt, tast iedereen volledig in het duister.’

Moving target

Naast het verbeteren van visibility en betere samenwerking vormt het trainen van medewerkers de derde stap. Downes wijst op onderzoek waaruit blijkt dat 11 procent van alle voedselverspilling wordt veroorzaakt door menselijke fouten. ‘We weten allemaal dat we fouten maken, maar de meeste zijn te vermijden met getrainde en gemotiveerde medewerkers. Geef ze de kennis, vaardigheden en tools die ze nodig hebben. Geef ze een S&OP-proces waarin ze met collega’s als team kunnen samenwerken en je ziet magie ontstaan.’

Tot slot is het zaak om aandacht te blijven schenken aan verspilling. ‘Kijk naar Novak Djokovic. Hij is al jarenlang de beste tennisser ter wereld, maar blijft elke dag keihard trainen. Waarom? Het is relatief eenvoudig om van 60 naar 95 procent te gaan, maar het is erg moeilijk om van 95 naar 99 procent te gaan. Dat vergt een doorlopende inspanning’, stelt Downes. ‘Ook het reduceren van verspillingen is een kwestie van continuous improvement. We moeten daaraan blijven werken, want verspilling is een moving target. Daarop moeten we blijven jagen.’