Op weg naar een duurzame supply chain zonder footprint

Een duurzame supply chain staat binnen steeds meer bedrijven hoog op de agenda. De stip aan de horizon – geplaatst door de overheid – is een klimaatneutrale, fossielvrije wereld die binnen dertig jaar moet zijn gerealiseerd. De lange weg vol hindernissen naar deze nieuwe, glorieuze wereld vraagt om onconventionele oplossingen, net als in The Wizard of Oz. De CO₂-footprint toont of we op de goede weg zijn. Maar hoe meet je die?

Door Marcel te Lindert

Weggooien is zonde, luidt het credo van Aviko. De foodproducent met negen fabrieken in Europa en één in China probeert zo veel mogelijk waarde uit een aardappel te halen. ‘Wat we niet kunnen gebruiken in onze eindproducten, verwerken we tot ingrediënten voor diervoerderfabrieken. De restwarmte van onze eigen fabrieken gebruiken we bijvoorbeeld voor de verwarming van het lokale zwembad’, zegt Tim Landsman, Supply Chain Analist bij Aviko.

Dat verwaarden van de aardappel gebeurt op een zo efficiënt mogelijke wijze. Aviko gebruikt minimale hoeveelheden bestrijdingsmiddelen in de teelt van aardappelen en monitort het verbruik van water, gas en elektriciteit in de fabrieken. ‘In de logistiek betekent dit dat we onze producten met zo min mogelijk uitstoot distribueren naar onze klanten. Het nieuwe geautomatiseerde vrieshuis in Steenderen voldoet daarom aan de hoogste duurzaamheidsstandaard’, stelt Frank Scholten, transportmanager bij Aviko.

Natuurlijk gaat het Aviko niet alleen om duurzaamheid, maar ook om de kosten. Daarover is Scholten eerlijk. ‘Hoe duurzamer we zijn, hoe kostenefficiënter onze operatie. Maar soms is het beter om te praten over duurzaamheid in plaats van kosten, bijvoorbeeld in gesprekken met ketenpartners. Zodra we met hen over kosten praten, denkt iedereen vooral aan zijn eigen portemonnee. Maar als we over duurzaamheid praten, hebben we opeens een gezamenlijk doel.’

CO₂-uitstoot naar nul

Steeds meer bedrijven maken serieus werk van duurzaamheid. Unilever is één van de koplopers op dat vlak. De fabrikant van consumentenproducten scherpte in juni de duurzaamheidsambities nog wat aan. Het bedrijf had zich voor 2030 al tot doel gesteld om de CO₂-footprint van de end-to-end supply chain te halveren. Nu is daaraan toegevoegd dat die footprint in 2039 tot nul moet zijn gereduceerd. Om dat mogelijk te maken, gaat Unilever de samenwerking met leveranciers intensiveren. Eén van de maatregelen is dat leveranciers straks de CO₂-footprint van alle geleverde producten en diensten op hun factuur moeten vermelden. Op de labels van alle 70.000 producten wil het bedrijf weergeven hoeveel broeikasgassen zijn vrijgekomen bij productie en distributie.

Ook andere bedrijven zullen vroeg of laat met hun CO₂-footprint aan de slag moeten. De Nederlandse overheid heeft bijvoorbeeld in het Klimaatakkoord aangegeven de CO₂-footprint als monitorings- en vergelijkingsinstrument te willen inzetten. Daarvoor zijn volgens de overheid dan wel heldere en eenduidige definities op Europees niveau nodig, die eenvoudig toe te passen zijn. Producenten van voedingsmiddelen zouden de footprint vóór 2025 geïmplementeerd en publiekelijk inzichtelijk gemaakt moeten hebben. … … …

Meer lezen?