Lastige keuzes over duurzaamheid

De Europese Unie (EU) heeft in het afgelopen jaar de nodige sustainability-richtlijnen aangenomen, zoals de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD), de Corporate Sustainability Due Diligence Directive (CSDDD) en het Carbon Border Adjustment Mechanism (CBAM), waarmee veel bedrijven de komende jaren geconfronteerd gaan worden. Deze richtlijnen zijn opgesteld en vervolgens aangenomen vanwege de te behalen EU-klimaatdoelstellingen.

De achterliggende concepten snijden hout: als ieder bedrijf zijn scope 3-emissies gaat managen, en ook zijn leveranciers daarop aanspreekt, dan zal dat op termijn gaan leiden tot lagere emissies in de hele supply chain. Maar de invoering van deze EU-richtlijnen vormt wel een uitdaging voor bedrijven. Het gaat inspanning, tijd en geld kosten om dit te doen. Welke keuzes zijn er voor bedrijven om hiermee om te gaan?

Er is een kleine maar groeiende groep bedrijven die duurzaamheid als basis ziet voor hun bedrijfsstrategie. Bij deze bedrijven sluiten de nieuwe richtlijnen aan bij wat ze al lang doen en ze zullen daar enthousiast mee aan de slag gaan. Deze bedrijven maken er misschien wel te veel werk van en moeten bij wijze van spreken worden afgeremd. Een andere groep bedrijven zal de uitdaging van de nieuwe richtlijnen gewoon gaan oppakken, simpelweg omdat het een toekomstige verplichting is. Zij gaan aan de slag door een organisatie in te richten, data te verzamelen en schaffen mogelijk ondersteunende software aan.

Afwachtende houding

Er zullen echter ook bedrijven zijn die een meer afwachtende houding aannemen. Zij vragen zich af of deze richtlijnen echt ‘must-do’ zijn of dat het wel mee gaat vallen. Er zijn wel vaker hypes geweest die na verloop van tijd minder ‘hot’ werden (denk aan de Y2K-hype over computersystemen die niet om zouden kunnen gaan met de datumwisseling van 1999 naar 2000). Daarnaast zijn er al signalen dat er wellicht een andere wind gaat waaien in de EU: boerenprotesten in de aanloop naar de EU-verkiezingen hebben geleid tot intrekking van bepaalde duurzaamheidswetgeving. Ook is de samenstelling van het EU-parlement inmiddels gewijzigd, wat tot afzwakking van duurzaamheidswetgeving zou kunnen leiden.

Deze bedrijven weten dat de EU-richtlijnen gefaseerd ingevoerd gaan worden over de komende jaren, dus er is de keuze om het ‘nog even aan te kijken’. Praktische redenen voor zo’n keuze zijn makkelijk te vinden: de huisaccountant zal bijvoorbeeld nog niet kunnen aangeven welke eisen hij gaat stellen aan de CSRD-rapportages. Ongetwijfeld zijn er ook bepaalde businessdoelstellingen die meer prioriteit hebben. Kortom, een pas op de plaats maken is ook een optie.

Overtuigingen en emoties

Waar bedrijven bij het maken van deze keuzes echter wel rekening mee moeten houden, is wat hun werknemers vinden. Want waar bij veel bedrijfsbeslissingen de ratio een belangrijke rol speelt, gaat het bij duurzaamheid ook over overtuigingen en emoties. Mijn vraag aan u als supply chain professional is: wat vindt uzelf? Wat vindt u dat uw bedrijf zou moeten doen, en sluit dat aan bij de keuzes die het bedrijf maakt?

Lex Kop, supply chain consultant, sparringpartner en projectmanager