Digitalisering dwingt technische groothandel tot heroverwegen footprint

Het zijn de onderdelenpakhuizen voor de bouw, de industrie en de automotive. Voorraad houden is een kernactiviteit, maar door digitalisering en branchevervaging begint dit te veranderen. ‘Het maakt klanten niet uit waar spullen op voorraad liggen, als wij maar zorgen dat ze op tijd op de juiste locatie zijn.’ De technische groothandel kijkt naar zijn toegevoegde waarde en de impact daarvan op de supply chain footprint.  

Door Harm Beerens

Het lijkt een wat saaie, verborgen sector. Bedrijven die op de achtergrond fungeren en met grote pakhuizen vol nietszeggende producten – althans voor de leek – andere bedrijven in staat stellen te excelleren. Op het gebied van supply chain management zijn ze allesbehalve saai. Er gaan dynamische toevoerketens achter schuil, met overzeese leveranciers, diverse tussenschakels en inkooporganisaties. Om alles razendsnel bij de klant te krijgen, beschikken ze over verfijnde distributienetwerken met centrale en regionale dc’s en soms ook afhaalvestigingen.

Lokale vestigingen

Puur uit kostenoverwegingen zou je zo’n enorm assortiment aan producten, waarvan sommige slechts sporadisch worden verkocht, het liefst centraal in één groot magazijn op voorraad leggen. Maar in de bouwgroothandel zien ze dat anders, zegt Marc Nelissen, hoofdredacteur van vakblad MIXpro en kenner van de sector. ‘Om klanten zo goed mogelijk te bedienen, zitten bedrijven graag dicht bij hun klant. Vooral partijen die aan zzp’ers en kleine aannemers leveren, hebben een heel netwerk van lokale vestigingen waar klanten ’s ochtends hun dag beginnen. Zijn ze iets vergeten, dan komt de groothandel het desgewenst nog even nabrengen. Alles voor de klant.’

Voor het toeleveren aan de grote bouwbedrijven lijkt zo’n netwerk met lokale vestigingen minder noodzakelijk en zelfs overdreven. Voor grote nieuwbouwprojecten is de materiaalbehoefte immers al in een vroeg stadium bekend en kun je als groothandel rustig je planning maken en zorgen dat de spullen gefaseerd, gebundeld en just in time op de bouwplaats worden afgeleverd. Toch kom je dit ideaalplaatje in de praktijk nog te weinig tegen, merkt Nelissen.

‘De bouwgroothandel zegt wel eens dat ze bestaan bij de gratie van de slechte planning van hun klanten, en dat klopt ook wel. Er zijn altijd spoed- en onverwachte leveringen nodig, en bij renovatiewerk weet een aannemer van tevoren al helemaal niet waar hij tegenaan loopt en wat er wel of niet vervangen moet worden. Voorlopig blijven lokale voorraden dus nog gewoon nodig.’

Multi-echelon distributienetwerk

Technische groothandels moeten zich serieus afvragen of ze al die lokale voorraadpunten wel echt willen aanhouden, stelt Jan Kraaijeveld van Slimstock. Hij helpt bedrijven bij het optimaliseren van hun voorraad. ‘Als je ziet hoeveel groothandels er soms in een regio actief zijn en hoe gigantisch veel voorraad ze lokaal hebben liggen, dan kan dat op een gegeven moment gewoon niet meer uit. Mensen hebben in hun hoofd zitten dat op decentrale vestigingen de complete range aan artikelen moet liggen, maar naarmate de assortimenten groeien, is dat niet meer vol te houden. Dan moet je regels gaan opstellen voor welke artikelen je centraal neerlegt en welke decentraal. Veel groothandels vinden dat lastig.’

Best practices op het gebied van dit zogenaamde multi-echelon voorraadbeheer vindt je volgens Kraaijeveld in de automotive. ‘Grote leveranciers van spare parts als Fource en de Alliance Group hebben geavanceerde systemen en algoritmen ontwikkeld waarmee ze dagelijks, op basis van de actuele vraag, hun voorraden optimaliseren en herverdelen over vestigingen. Cruciaal is dat ze hierin ook expliciet de kosten van handling en transport meenemen, want je wilt niet dat ieder item drie keer door iemands handen moet of dat je met halflege busjes tussen vestigingen gaat pendelen.’ … … …

Dit artikel is eerder gepubliceerd in Supply Chain Magazine 4 – 2021.