Logistieke sector zoekt naar oplossingen voor duurzaamheid

Klimaatverandering dwingt met name de logistieke bedrijven beter na te denken over supply chains en samenwerking, zo werd duidelijk tijdens de op 12 februari gehouden Logistiekdag 2020 in het Gelredome in Arnhem. De verschillende bedrijven zijn echter zoekende naar logistieke oplossingen. Gebrek aan samenwerking blijft daarbij een belangrijk obstakel.

Door Janine Zandbergen

Er vindt langzaam een verschuiving van focus plaats in de logistieke sector, legt Alan McKinnon (foto), docent aan de Kuehne Logistics University, zijn toehoorders uit. Waar eerst alleen kwantiteit en tijd belangrijk waren, kreeg later ook geld gevolgd door risicomanagement meer aandacht. Op het moment ziet McKinnon een duidelijke trend dat het milieu centraal komt te staan.

Dat is geen gekke ontwikkeling als je kijkt naar het aandeel dat de logistieke sector heeft in het klimaatprobleem. De sector is naar schatting verantwoordelijk voor 11 procent van de uitstoot van emissiegassen. Dit hoge percentage zit voornamelijk in het vervoer van goederen, maar ook warehousing heeft hier een aandeel in.

Tegelijkertijd is de verwachting dat van alle sectoren de logistieke het moeilijkst emissieneutraal te krijgen is. Logistiek is namelijk nog erg afhankelijk van fossiele brandstof. Ook laten voorspellingen zien dat er een enorme groei gaat komen in vrachtverkeer. De uitstoot zal dus, zolang er geen maatregelen genomen worden, nog verder oplopen.

Elektrificeren

Eén oplossing die potentie heeft, is het gebruik van elektrische transportmiddelen. Dit gebeurt nu al volop in de auto-industrie en ook treinen zijn in Europa al vaak elektrisch. Uitdagingen zitten met name in de grote afstanden waarover goederen vervoerd worden en de lange leeftijdsduur van schepen, wat de ontwikkeling zeer traag zal laten verlopen.

Om vrachtwagens over langere afstanden elektrisch te kunnen laten rijden, zijn te grote en zware batterijen nodig om te vervoeren. Daarnaast is kobalt een belangrijke grondstof voor dergelijke batterijen. Kobalt is enorm schaars en er is waarschijnlijk niet genoeg om de hele wereld te voorzien van voldoende batterijen. Daarom kijkt bijvoorbeeld Duitsland naar de mogelijkheid om snelwegen elektrisch te maken, in plaats van de voertuigen die erop rijden.

Lokalisatie wordt vaak genoemd als oplossing, omdat daarmee de routes kort gehouden kunnen worden, maar dat levert ook weer problemen op, volgens McKinnon. ‘Het is goed om te blijven kijken waar producten zo milieuvriendelijk mogelijk geproduceerd kunnen worden. Dat rechtvaardigt weer langere vervoerstrajecten.’

Data delen

Mieke Damen, lid van de programmacommissie van het logistieke innovatienetwerk TKI Dinalog, benadrukt dat het vinden van oplossingen alleen samen kan. Volgens Damen gebeurt het nog te vaak dat bedrijven angstig zijn om kennis te delen, terwijl zij veelal met dezelfde problemen worstelen. Het gevolg is dat iedereen het wiel opnieuw probeert uit te vinden.

Ook Gerard van der Hoeven, bestuurder van de stichting iShare, merkt op dat informatie delen nog te weinig gebeurt. Hij ziet dat vooral over silo’s heen communiceren in de praktijk lastig blijkt. Nabijgelegen partijen willen wel samenwerken. Zodra er echter een silo overgeslagen wordt, ken je vaak de mensen die daar zitten niet en is het toch angstig, aldus Van der Hoeven.

Kleine initiatieven

Toch zetten partijen de eerste stappen om via samenwerking supply chains efficiënter in te richten. Zo probeert Quicargo ruimte die in vrachtwagens overblijft te benutten door bedrijven te koppelen aan dienstverleners via een platform. Dat bekijkt de grootte van de vracht, de ruimte van de vrachtwagen en de geplande route, zodat er minder vrachtwagens de weg op hoeven. En dat resulteert weer in minder uitstoot.